مناجات شب قدر با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
خوش آنكه در غـم تو، قلب مبتلا دارد به دست سبـحـۀ ذكـر و لب دعـا دارد فـقـیـر گـوشـهنـشـیـن مـحـبـتت هـسـتم بـسـاز بـا دل آنـكـه، فـقـط تـو را دارد سحر بدون حضورت، غروب دل تنگیست دلـم بـدون تـو كِی، رغـبت غـذا دارد؟ كـنـار ســفــره افــطـار مـا نـمـیآیـی؟ كه احـتـیـاط، یـقـین لـقـمههای ما دارد زمانه پُر شده از مکر و حیله و نیرنگ مگـر ز سـاعـت تو مـدعـی حـیا دارد چرا ظهـور تو را در گـنـاه میجـویم؟ تـفـكـری كه فـقـط، حـاصـل فـنـا دارد پناه بر تو از این فـرقـههای شیـطـانی كه عـزم دشـمنی و كـیـنه با شما دارد اگر چه جـاهـلـم و پُـر گـناه میفـهـمـم كه پـیـروی ز شـما، قـیـمت خـدا دارد بگـو رَوَد به كـنـاری، بـمیـرد از ذلّت كـسـی كه دل ز مـرام شـمـا جـدا دارد بیا و در شب احـیـا مـرا هم احـیـا كن كه مُرده دل، ز حریم تو جا كجا دارد؟ به قدر ذرّه شب قـدر، اگر مرا نخری چه ارزشی دگر این عمر بیبها دارد؟ حـسـین نـیت شـبزنــدهداریام بـاشـد دلـم هــوای سـحــرهـای كــربـلا دارد طواف مرقد شش گوشۀ حسین غریب امـامِ من بـه خـدا بـا شـمـا صـفـا دارد |